جاذبه های گردشگری

قبرستان هفتاد ملا

قبرستان هفتاد ملا در دل کوهی کم ارتفاع و از جنس ماسه سنگ در شهرستان میرجاوه، روستای گردشگری تمین قرار دارد. از ویژگی های شاخص این قبرستان معماری خاص قبرها است که برگرفته از معماری قبرستان های هخامنشی (سبک مقبره کوروش) است. این قبرها به صورتی در صخره قرار گرفته اند که در برابر نور آفتاب و بارش باران مخافظت می‌شوند .
قبرستان هفتاد ملا به لحاظ ویژگی هایی که دارد هیچ نمونه مشابهی در استان و سایر نقاط کشور ندارد. این گورستان در بدنه کوهی ماسه سنگی در درون شکاف کمانی بزرگی که در ارتفاع 40 متری از دامنه کوه واقع شده در دل صخره ایجاد شده است، طول این گورستان 100 و عرض آن 5 متر بوده و مساحتی بالغ بر 500 متر مربع را داراست و تعداد زیادی قبر (نزدیک به 50 قبر) در شکاف کوه وجود دارند که در میان مردم منطقه به هفتاد ملا مشهور است .
سازه گورها از خشت و گل است و دارای اشکال و سازههای متفاوتی هستند که در 4 گروه کلی قابل تفکیک هستند:
1) گورهایی که دارای سطح سادهای می‌باشند و تنها یک برجستگی مستطیل شکل آهکی به شکل سنگ قبر به ارتفاع نزدیک به 20 سانتیمتر روی آنها ایجاد شده است.
2) گورهایی که سطح آنها با سازه هایی پلکانی و چند طبقه پوشش داده شده است. سطح این گور ها از گونه اول بالا تر است و هر طبقه نسبت به طبقه زیرین دارای ابعاد کوچکتری بوده و به شکل زیگورات دیده می‌شود.
3) گونه سوم مهمترین نوع سازه هایی است که دارای جلوه جالبی می‌باشند و احتمالاً متعلق به افراد مهمی هستند. این سازه ها علاوه بر سطح پلکانی نوع اول، دارای یک دیوار به ارتفاع 1 متر در پیرامون قبرهستند که در نهایت بر روی دیوار یک حجم مکعبی و لوزی شکل قرار گرفته است. همچنین در دو سوی دیوار طولی مذکور دو دیوار افقی هم عرض گور ایجاد شده است که دارای پهنایی به اندازه 60 سانتیمتر است. لازم به ذکر است، برخی از نمونه های این نوع سازه های قبور دارای دیوار مشبک ایجاد شده با آجر می‌باشند.
4) گونه چهارم قبور دارای سازه ساده و بدون تزیینی می‌باشند که تنها با سنگچین و ملات گل به صورت نامنظم بالا آمده است و جسد به طور مستقیم روی سنگ بستر قبر قرار داده شده است و سپس با سازه مذکور دور متوفی محصور شده است، به نظر می‌رسد که این گونه تدفین کردن برای سایر قبور هم مفروض باشد و مرده ها درون چاله قرار داده نشده باشند.
دو روایت در مورد قبرستان هفتاد ملا وجود دارد. روایت اول طبق باور مردم محلی این منطقه است که‌ آنها معتقدند این گورستان متعلق به هفتاد شخصیت مذهبی(ملّا) است که در جنگ با دشمنان به شهادت رسیده و آنها را مخفیانه در این کوه به خاک سپرده اند (برخی می‌گویند این ملاها موبدان زرتشتی بوده اند که در جنگ با مسلمانان کشته شده اند). و روایت دوم اینکه این منطقه در مسیر رودخانه قرار داشته و مردم برای در امان ماندن از سیلاب ها از دنیا رفته گان خود را در ارتفاعات بلند دفن می‌کردند که موقعیت جغرافیایی منطقه بیانگر این موضوع نیز هست. طبق این دو روایت قدمت این گورستان به 800 سال می‌رسد. اما برخی هم معتقدند که به خاطر وجود آجر ها و کاهگل کشی ها قدمت آن کمتر از 200 سال است .
منبع : dana.ir - afracamp.ir - mizanonline.com

مقبرة الشعرا

مقبرةالشعرا (آرامگاه شاعران، گورستان سرخاب) یکی از گورستان‌های تاریخی شهر تبریز است که در محلهٔ سرخاب واقع شده است .
یش از ۴۰۰ شاعر، عارف و رجال نامی ایران و کشورهای منطقه از ۸۰۰ سال پیش به ترتیب از حکیم اسدی طوسی تا استاد شهریار ( آخرین شاعر مدفون در مقبرةالشعرا )، یکی پس از دیگری در اینجا به خاک سپرده شده‌اند .
مقبره الشعرا در گذشته با اسامی حظیره الشعرا، حظیره القضاه، قبرستان سرخاب نیز نامیده می‌شد اما متاسفانه گذشت روزگار و مهمتر از آن حوادث طبیعی چون سیل و زلزله، شکل ظاهری آن را از بین برده است.
به ‌دلیل متروک ‌شدن مقبره الشعرا پس از زمین‌ لرزه‌های سال ‌های ۱۱۹۳ و ۱۱۹۴ هجری قمری و به‌ دلیل مدفون ‌شدن بسیاری از شاعران و عارفان بزرگ در این گورستان، در شهریورماه ۱۳۵۰ خورشیدی بنای یادبود زیبایی با تأسیسات توریستی در این محل ایجاد گردید .هم‌اکنون این بنای یادبود نماد مقبرةالشعرا و یکی از نمادهای شهر تبریز محسوب می‌شود .

قبر ژنرال

قبر جنرال یا قبر جرنیل که تلفظ محلی عبارت “قبر ژنرال” است، نام آرامگاه یک ژنرال انگلیسی است که در محله سنگی در خیابان امام خمینى بوشهر واقع شده است که به ‌شکل ابلیسک ساخته شده است
این بنا مدفن یکی از فرماندهان ارتش انگلستان است که در لشکرکشی بریتانیا به جنوب ایران، در واقعه هرات در سال ۱۸۵۶ میلادی بدست نیروهای ایرانی کشته شد.
محوطه این مقبره که تا سال ۱۳۹۰ هجری خورشیدی به‌صورت باغی از درختان محلی بود و در سال یاد شده توسط شهرداری بندر بوشهر تبدیل به پارک گردید مدفن ۳۵ تن از سربازان انگلیسی است که در آن جنگ کشته شدند. نام این ژنرال انگلیسی به درستی روشن نیست و بر سر آن میان گزارش‌نویسان اختلاف است.
این سازه در تاریخ ۲۸ اسفند ۱۳۸۵ با شمارهٔ ثبت ۱۸۶۴۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

قبرستان انگلیسی ها

این قبرستان در گذشته محل زندگی شماری از انگلیسی ها در زمان فتحعلی شاه بوده است. قبرستان در 135 کیلومتری شهر قشم در بندر باسعیدو قرار دارد. این منطقه قبر شماری از ماموران دولت انگلیس، دیده بان و دیگر نظامیانی است که در ارتش دولت انگلیس بوده اند. این قبرستان در گذشته قلعه کوچکی بوده که یک دکل دیده بانی و یک جایگاه برای توپ های جنگی، جهت محافظت از قلعه داشته است. از جمله موارد دیدنی این قبرستان علاوه بر سنگ گورهای قدیمی و شکسته، وجود یک ستون یادبود است که همچنان تا به امروز پا برجا مانده که البته سنگ نبشته های آن شکسته اند ولی بنای ستون تا حدودی سالم مانده است. چنین به نظر می‌رسد که بیشتر قبرها ویران و یا نبش شده است.

مسجد آدینه و گور های گبری

مسجد آدینه در نردیکی روستای جواهرده با پیشینه یقینی نهصد ساله از کهن ترین مساجد و مقدس ترین‌ آنها است. در گذشته هر ساله از گیلان و مازندران شماری از مردم برای زیارت و شرکت در مراسم خاص گِل کاری آن گرد می‌آمدند و با اجرای برنامه های شاد نمایشی و کشتی و مبارزه های مردان به شکل کشتی گیل مردی می‌کوشیدند تا علاقه خویش را به مسجد نشان دهند .
مسجد آدینه که همان مسجد جامع است مهم ترین پایگاه دینی در کل منطقه بوده است. این مسجد گویا پیش از آن که به مسجد و به اصطلاح بومیان مزگت تبدیل شود از عبادتگاه های زرتشتی و حتی بر باور برخی از معابد پیش از زرتشتیان و گبرها یعنی معبد آناهیتا و مرتبط با میترا پرستان بوده است .
گفتنی است این مسجد دو بار ویران و تجدید بنا شده است. یک بار در سال 1045 هجری قمری یعنی در حدود چهار صد سال قبل با وقوع زلزله به کلی ویران شده و دوباره بازسازی می‌شود که این اتفاق در قالب شعری که در همان زمان سروده شده بود در مقابل در ورودی مسجد با خط زیبا نوشته بود و بار دیگر به دلیل مورد توجه نگرفتن و محافظت نشدن از بنا در سال 1374 هجری شمسی به علت نامعلومی ( به گفته برخی برخورد صاعقه ) دچار سانحه آتش سوزی شده و از بین می‌رود که دو ماه بعد از سوی برخی مقامات اقدام به تجدید بنا می‌گردد که با مسجد کهن و باارزش قبل بیگانه است.
همچنین گورهای گبری در منطقه جواهرده رامسر از مکان های دیدنی است. در حد فاصل اِژدَلَم (موضعی جنگلی در بین راه رامسر و جواهرده) و سفید آبکش جواهرده، در دو طرف رودخانه قبور گبری زیادی به چشم می‌خورد. گورهای گبری زرتشتیان ( به گفته ای میترا پرستان، چون زرتشتیان اجساد خود را دفن نمی‌کردند ) این ناحیه که با پیشینیه دو تا سه هزار ساله هستند، ظاهرا بر دو نوع اند: یکی گور سردابه ای است به شکل اطاق زیر زمینی نسبتا بزرگ با ابعاد معین و دیوارهای سنگی که سنگ ها به طور منظم روی هم چیده شده و چنان از استحکام برخوردار است که گویی از عمر آن بیش از چند سال نگذشته است. نوع دیگر گور خمره ای است که شخص در آن به صورت نشسته دفن شده اند.
در گورهای سردابه ای معمولا لوازم زندگی و ابزار کار نهاده شده است. همین امر سبب شده است که افراد زیادی اقدام به حفاری در این گور ها کرده و آثار تاریخی و با ارزش بدست آمده را در بازار سیاه عتیقه فروشان به فروش برسانند. متاسفانه سایت هایی نیز آزادانه و با اسم و مشخصات کامل خود در این امور فعالیت کرده و با ارائه مطالبی در ارتباط با شناخت و پیدا کردن این آثار و روش حفاری و بدست آوردن‌ آنها و همینطور فروش دستگاه های ردیاب کمک شایانی به این افراد سودجو می‌کنند.

باغ چهل تن (چهل مقام)

باغ چهل تن یا باغ چهل مقام یا بقعه چهل تنان، در مسافتی کوتاه از شمال حافظیه و جنب باغ جهان نما،همراه با محوطه ای مشجر و با صفا است که دارای چهل سنگ مزار هم اندازه است. قدمت این باغ به دوره زندیه برمی گردد. در این بقعه چهل قبر کوچک در دو ردیف در کنار هم جای گرفته اند. این چهل قبر مربوط به چهل نفر درویش است که در زمانهای گذشته در این مکان که به صورت باغی مصفا بوده زندگی می‌کرده و مشغول عبادت بوده اند و چون هرکدام وفات می‌یافته دیگران او را دفن کرده تا بدین ترتیب که هر 40 نفر به تدریج دار فانی را وداع می‌گویند و قبورشان در کنار هم در ضلع شرقی حیاط در کنار دیوار قرار گرفته است.
این سنگها فاقد نوشته هستند و در بین دو ردیف آنها باغچه کوچکی است که در آن گلکاری شده است. در سال 1257 ه.ق به دستور معتمدالدوله فرهاد میرزا قاجار، حاکم وقت فارس چهل سنگ قبر موجود به یک اندازه بریده شده و بدون هیچگونه نوشته ای بر روی مزارها به موازات هم گذاشته شد. در آرامگاه چهل تنان علاوه بر چهل قبر گمنام،دو عارف و ادیب شیراز به نامهای شیخ ابواسحق معروف به شیخ اطعمه(متوفی 830 ه.ق) شاعر، و حشمت شیرازی (1369 ه.ق مساوی با 1330 ه.ش) به خاک سپرده شده اند.